Zastosowania zdjęć lotniczych
Interpretacja zdjęć lotniczych jest metodą badawczą wykorzystywaną w kartografii, geografii, geologii, gospodarce przestrzennej, ochronie przyrody i środowiska, archeologii i innych dziedzinach. Może mieć także zastosowanie w wielu postępowaniach sądowych.
Zdjęcia lotnicze i zobrazowania satelitarne to najbardziej rozpowszechnione rodzaje źródeł teledetekcyjnych. Dostarczają znacznie bardziej szczegółowych informacji o użytkowaniu i pokryciu terenu w porównaniu z mapami. Nie są zgeneralizowane, a zatem przedstawiają możliwie najbardziej obiektywny obraz Ziemi i pozwalają na analizę relacji przestrzennych niemożliwych do identyfikacji w inny sposób. Zdjęcia lotnicze są sposobem dokumentacji wielu efemerycznych szczegółów, które mogą mieć znaczenie dla postępowań sądowych (np. przedepty i przejazdy, zjawiska sezonowe i inne).
Ogromną wartością mają zbiory zobrazowań archiwalnych, umożliwiających analizę zmian użytkowania terenu na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Choć dla niektórych obszarów można odnaleźć zdjęcia lotnicze nawet z pierwszej ćwierci XX wieku. Jednak najbogatsze i najbardziej systematyczne zbiory pochodzą z drugiej połowy zeszłego stulecia.
Kim jest fotointerpretator?
Interpretator zdjęć lotniczych (fotointerpretator) to osoba, która dzięki specjalistycznej wiedzy i doświadczeniu potrafi w pełni wykorzystać potencjał informacyjny zdjęć lotniczych i zobrazowań satelitarnych.
Fotointerpretator prowadzi obserwację celowo i systematycznie, najczęściej dla sekwencji zdjęć lotniczych. Dzięki temu jest w stanie zidentyfikować obiekty i formy użytkowania terenu o charakterze naturalnym oraz antropogenicznym, a także wskazać na ich wzajemne relacje w krajobrazie i charakter zmian w czasie. Ustalenia są konfrontowane z innymi źródłami: mapami (geodezyjnymi, topograficznymi, tematycznymi), tradycyjnymi fotografiami naziemnymi, opisami, zeznaniami świadków zawartymi w aktach spraw i innymi dokumentami.
Podczas pracy ze zdjęciami lotniczymi istotna jest znajomość i zrozumienie cech fotointerpretacyjnych. Wyróżniamy cechy bezpośrednie i pośrednie. Te pierwsze to między innymi: kształt i wielkość, kolor (lub odcień), a także struktura i tekstura obrazu. Natomiast przykładem tych ostatnich może być cień rzucany przez obiekty, ale również tak zwane wyróżniki glebowe i roślinne, a w końcu kontekst i relacje przestrzenne w badanym krajobrazie.
Obecnie można sięgać bo wiele źródeł zobrazowań teledetekcyjnych. Są wśród nich archiwalne i aktualne zdjęcia lotnicze oraz ortofotomapy z zasobu państwowego (m.in. Głównego Urządu Geodezji i Kartografii), a także obrazy satelitarne, udostępniane komercyjnie.
Możliwe jest również wykonanie zdjęć lotniczych lub gotowych produktów fotogrametrycznych na indywidualne zamówienie. Rozwój technologii, w szczególności popularność dronów, spowodowała, że cena takich usług w ciągu ostatnich lat znacząco spadła.
Warto wspomnieć, że teledetekcja dostarcza nie tylko obrazów powierzchni Ziemi w paśmie widzialnym, które można porównać do tradycyjnych fotografii w naturalnych kolorach. Mogą to również być obrazowania:
w podczerwieni bliskiej – przydatne między innymi w analizie stanu roślinności,
w podczerwieni dalekiej, czyli termowizji – mogą zostać użyte między innymi do identyfikacji źródeł nielegalnych zrzutów ścieków,
LIDAR, czyli lotniczy skaning laserowych – dostarczający bardzo dokładnych modeli rzeźby terenu, które można wykorzystać do badania przemieszczeń mas ziemnych i transformacji rzeźby terenu (np. w wyniku nielegalnego składowania odpadów lub prowadzenia prac budowlanych),
rozmaite wielospektralne obrazy mikrofalowe, radarowe lub inne o specjalistycznych zastosowaniach.
Dowiedz się więcej: